बालबच्चा छाडेर विदेश गएकोमा पछुतो लाग्छ

साउन ७, २०७६ मंगलबार १२:५७:१५ | मेरो कथा मेरो भोगाई

राधादेवी पोख्रेल, वीरेन्द्रनगर, सुर्खेत ।

विदेशको कमाई केही दिनका लागि मात्रै पुग्दो रहेछ । सानोतिनो भए पनि आफ्नै ठाउँमा व्यवसाय गर्दा राम्रो हुने रहेछ भन्ने बल्ल बुझेँ ।

घरको आर्थिक अवस्था कमजोर थियो । नन्दले विदेश जाने सल्लाह दिनुभयो । अनि श्रीमानसँग कुरा राखेँ । श्रीमानले पनि सहमति जनाउनु भयो । आफूसँग पैसा पनि थिएन । ऋण गरेरै भए पनि मैले साउदीमा घरेलु कामदारका लागि भिसा लगाएँ ।

धन कमाएर परिवारमा खुसी ल्याउने सोचेर म विदेश गएँ । साना छोराछोरी छोडेर बाध्यताले विदेशिंदा मन कति पिरोलिन्छ, त्यो कुरा मैले त्यतिबेला भोगेँ । साउदीमा घरको कामसँगै बालबच्चा पनि हेर्नुपर्थ्यो ।

अरुको बालबच्चा हेर्दा आफ्नै छोराछोरीको सम्झना आउँथ्यो । आफ्ना बालबच्चा दुःख पाइरहेका होलान्, यहाँ अरुका बालबच्चालाई स्याहारसुसार गर्नुपर्ने भन्ने सोचिन्थ्यो । मन कटक्क खान्थ्यो ।

रातभरी राम्रोसँग निन्द्रा समेत लाग्दैनथियो । बिहान खाना पकाउने, कपडा धुने, बालबच्चा हेर्ने काम गर्नुपर्ने । तीन वर्षका लागि भनेर गए पनि म साढे दुई वर्षमै फर्किए ।

अब त विदेश जान्नँ भनेर नेपाल आएकी थिएँ । तर घरको समस्याले गर्दा फेरि खाडीको तातो हावा खान बाध्य पार्यो । म ओमन गएँ । त्यहाँ ६ महिना मात्र बसें । छोराछोरीको मायाले सताइरहन्थ्यो ।

काम गर्दा होस् या राति सुत्दाखेरी आँखामा छोराछोरीकै झझल्को आइरहने । बस्नै सकिनँ । त्यसपछि मैले सधैंको लागि नेपाल फर्किने निर्णय लिएँ । विदेशबाट आउँदा मसँग डेढ लाख रुपैयाँ मात्र बाँकी थियो ।

त्यहाँबाट आएर गाउँमै किराना पसल सुरु गरेँ । वीरेन्द्रनगरमा थोरै जग्गा किनें । ऋण गरेर सानो घर पनि बनाएकी थिएँ । तर त्यो घर पनि बाढीले बगायो । श्रीमान बिरामी हुनुहुन्थ्यो ।

म विदेशबाट आएको दुई, तीन वर्षमै श्रीमानको निधन भयो । त्यसपछिका दिनहरु निकै कष्टपूर्ण ढंगले बिते । केही मानसिक, केही आर्थिक समस्याले सतायो । विभिन्न समस्याले मलाई जेल्यो, तर मन हारेन ।

छारीले गाउँको स्कुलबाट कक्षा ८ सकेपछि उसलाई पढाउन म गाउँबाट वीरेन्द्रनगर आएँ । गुजारा चलाउनको लागि किराना पसल सुरु गरेँ । अहिले जेहोस् थोरै भए पनि बन्दोबस्त गरेकी छुँ ।

एउटा छोराको विवाह भइसकेको छ । अर्की छोरी अब १२ कक्षामा पढ्छिन् । अहिले यही पसलबाट खर्च व्यवस्थापन गरिरहेकी छु । घरखर्च, छोरीको पढाई यसैले धानेको छ । खुद्रा समान, चटपटे, पान, सबै समान मिलाएर घुम्टीमा राखेको छु । दिनमा पाँच, सातसय रुपैयाँ कमाई हुन्छ ।

विदेशमा अरुको गुलामी भएर बस्नु भन्दा आफ्नै ठाउँमा केही गर्नुपर्छ । पहिले छोराछोरी छोडेर किन विदेश गएछु भनेर पछुतो लाग्छ ।

(राधादेवी पोख्रेलसँग मुना हमालले गरेको कुराकानीमा आधारित ।)

अन्तिम अपडेट: मंसिर ८, २०८१

Disclaimer:

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्