परदेशमा बालापनको याद

 साउन २९, २०७८ शुक्रबार १६:१:२४ | मेरो कथा मेरो भोगाई
unn.prixa.net

रमेश क्षेत्री / पोखरा, हाल सिसेल्स

परदेशमा रहेर घरदेशको सम्झना गर्दा एकफेर त आफू गाउँघर डुलेर आइपुगिन्छ । म अहिले उत्तर अफ्रिकाको सिसेल्स भन्ने देशमा कार्यरत छु तर मेरो मन कहिलेकाहीँ बिना जहाज पोखराका कुना कन्दरा चहार्न गइजान्छ । 

साउन भदौको महिना । गाउँघरमा रोपाइ सकिसकेको होला । नत्र बर्खामा हलोजुवा काँधमा राखेर खेतमा जानको रमाइलो नै बेग्लै हुन्थ्यो । उकाली ओराली गाउँ बेंसी आहा कति रमाइलो । खोलानालाको छँगछँग आवाजसँगै बेसींभरि खेतमा लहलह हरियाली धान, साँच्चिकै निकै सुन्दर र रमाइलो देखिन्थ्यो ।

त्यो बेलाको सम्झना, म सानो हुँदा बर्खे बिदामा मामा घर गएको धेरै याद आउँछ । झण्डै दुई महिनाको लामो स्कुल बिदामा म मामा घरमा नै रमाउने गर्थेँ । अहिले ती कुरा सम्झिँदा पनि साँच्चिकै मैले त्यति रमाइलो गरेको थिएँ है भन्ने लाग्छ ।

स्कुल बिदा भएपछि गोठालो जान्थ्यौँ । साथीभाइहरु भेला हुन्थ्यौँ । सबैले आ–आफ्नै वस्तु भाउ लिएर एकै ठाउँमा चराउन लगिन्थ्यो । खहरे खोलाहरुमा बाँध बाँधेर सानो पोखरी बनाउँथ्यौ र त्यसैमा साथीहरु सबै पौडी खेल्थ्यौँ । हामीले पौडी नखेलेको बेला बस्तुभाउ आहाल खेल्थे ।

यस्तै रुखको हाँगा काटेर त्यसमा साथीलाई बस्न लगाएर अर्कोले तान्थ्यो । गाडीमा हुइँकिएझैँ लाग्थ्यो । त्यसलाई हामीले सेउली झार खेल्ने भन्थ्यौँ । बेलुकी भएपछि सबैजना आ–आफ्ना बस्तुभाउ लिएर आ आफ्नो घरतिर फर्किन्थ्यौँ ।

प्रत्येक दिन बिहानको खानापछि हाम्रो दैनिकी यसैगरी सुरु हुन्थ्यो । भोलि के गर्ने, बस्तुभाउलाई चराउन कहाँ लिने भनेर अघिल्लो दिन नै छलफल गर्थ्याैँ । कति रमाइला थिए ती दिन ।

बाल्यकालका ती साथी । कतिले त भुली सके होलान् । अब ती दिन फेरि फर्केर त आउँदैनन् तर पनि सोच्न मन लाग्छ, यदि आयो भने खेल्न साथीभाइ होलान् कि नहोलान् । त्यो चौर जहाँ हामी उफ्रिँदै नाच्थ्यौँ होला कि नहोला ? खोलामा पानी पहिलेको जस्तै सफा होला कि दुर्गन्धित भइसकेको होला ?

परदेशमा छु । यहाँ पनि मौसमले रंग बदल्छ । अहिले यहाँ पनि झरि परिरहेको छ । बर्खा लागेपछि उही पुरानो दिनको झल्को आइरहन्छ, गाउँपाखाले सताइरहन्छ ।

यस्तै देशको अवस्थाले पनि मन दुखेर आउँछ । राजनीतिक अस्थिरता, हानथाप, भ्रष्ट्राचार, बलात्कारका घटना सुन्दा दिक्क लागेर आउँछ । अहिले कोरोना महामारी छ । नेपाल सरकारले आफ्ना नागरिकलाई खोप लगाउन सकिरहेको छैन भन्ने खबरले दुःख लाग्छ । विदेश जाने श्रमिकहरु खोप लगाउनकै लागि दिनभरिको घाममा लाइनमा उभिनुपर्ने अवस्था छ ।

कोरोना भ्याक्सिन लगाउनकै लागि पनि यस्तो समस्या । म जस्ता हजारौँ परदेशीलाई आफ्नो देशका यस्तै यस्तै घटनाले निराश बनाइरहन्छ । सधैँ परदेशमै कति समय बिताउनुपर्ने हो भन्ने पीरले सताइरहन्छ । 
 

1 Comments

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

एनपीएलको उद्घाटन खेलकाे सबै टिकट बिक्री, ३३ लाख रुपैयाँभन्दा धेरै आम्दानी

२

युक्रेनद्वारा रुसमाथि अमेरिकी क्षेप्यास्त्र आक्रमण

३

उत्तर र दक्षिण कोरियाको सीमावर्ती क्षेत्रमा 'लाउडस्पिकर' युद्ध चर्कियो

४

चितवन राइनोजका समर्थकलाई निःशुल्क बस र खाजाको व्यवस्था

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

सीप नसिकी विदेश जाँदा पछुतो भयो, अब त बिना सीप जान्न भो

विदेशको काम, सीप भए हुन्छ सुरक्षा र राम्रो दाम

मेरो कथा मेरो भोगाई