एक छाक खान नपाएर रोइरहेका नागरिकको आँसुले किन पोल्दैन ?

 असोज २, २०७७ शुक्रबार ११:२५:१ | मेरो कथा मेरो भोगाई

छत्र लकाई खड्का, मोरङ/हाल मलेसिया ।

हुन त म जस्तो एउटा परदेशीले जतिसुकै बोले पनि, लेखे पनि देशको हाल फेरिंदैन । हाम्रो दुःख पनि देखिंदैन ।  ठूला गाडीमा हिँड्ने, एसीभित्र बस्ने, मोटो डस्नामाथि निदाउनेलाई म जस्तो एउटा गरिब नेपाली त्यो पनि आफ्नो घरपरिवारलाई एकजोर लुगा फेरिदिन, घर चुलोबाट परदेश गएकाको दुःखले कहाँ छुन्छ र ?

तर नभुल सरकार मैले यहाँ पसिना बगाएर घर मात्र होइन, देशको अर्थतन्त्रमा पनि योगदान गरेको छु ।

 यो सात समुद्रपारी आएर दिनरात नभनिकन, रगत र पसिना बगाएर मेरो देशको अर्थतन्त्रलाई बलियो बनाउन लागिपरेको छु । 

आज साँच्चिकै यो परदेशबाट मेरो देशको वर्तमान परिस्थितिलाई हेर्दा म भक्कानिएर रोएको छु । किनकी मेरो देशका प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीज्यूले त पहिल्यै भन्नुभएको थियो कि अब भोकै मर्न पर्दैन । तर खै त हिजोआज परदेशमा मात्र होइन सिंहदरबार नजिकैका सडक पेटीमा नागरिक भोकै भएको किन देख्दैन यो सरकार ?

खाडीमा दुःख पाएका नेपाली र स्वदेशका सडकमा एक छाक खान तड्पिएका नेपालीमा फरक देख्दिनँ । यहाँबाट नेपाल जान नपाएर रुनेहरु हजारौं छन् । नेपालमा कोरोना महामारीको कारण एक छाक खान नपाएर रुने पनि त हजारौं छन् । घरीघरी लाग्छ ती काला सिसाले यस्ता दृश्यहरु छेक्दा पो हुन् कि ? 

म परदेशीको मन रुन्छ । लाग्छ मेरो छाक काटेर दिउँ । तर त्यही बाटो झण्डा फहराउँदै हिँड्नेका मन के ले बनाएको छौ भगवान ? सोध्न मन लाग्छ । तर हामीले पुज्ने भगवान पनि त ढुङ्गा कै हुन । गुनासो के गर्नु र जस्तो पनि लाग्छ । 

प्रधानमन्त्री, मन्त्रीहरु, विभिन्न पार्टीका नेताहरूलाई के फुर्सद हँुदो हो र गरिबका दुःख सुन्न, उनीहरुको दुःखमा मलम लगाउने योजना बुन्न । 

नेपाली नागरिक कहिल्यै खुशी हुन पाएनन् । उबेलामा राणा शासनमा पनि दुःखै थियो । राजतन्त्रमा पनि यस्तै थियो । आज देशमा गणतन्त्र अर्थात हामीले नै हाम्रो लागि शासन गर भनेर चुनेर पठाएकाहरु पनि नागरिकप्रति उत्तरदायी छैनन् । 

सरकार कुनै पनि बिपत्तीमा नागरिकको सारथी हुन सकेन । भूकम्प आयो, गयो । सरकारलाई केही भएन । दुःख त घर भत्कने नागरिकलाई भयो । बाढी पहिरोले बर्सेनि हजारौंको ज्यान जान्छ । त्यसले पनि के फरक पर्छ र ? नेताका छोराछोरी सम्पन्न देशमा छन् । उनीहरुले भुईँमा टेक्नै पर्दैन ।

अहिले कोरोना आयो । यसले त धनी गरिब भनेन । तर पनि मारमा त गरिब नागरिक नै परे । परदेशिएका नेपालीहरु बिचल्लीमा परे । तर मन्त्री, नेताका छोराछोरी खाडीमा छैनन् । उनीहरुलाई के मतलब । 
गल्ती त हाम्रो पनि हो । भोट हामीले नै दिएका हौं ।

बाँच्नलाई निकै कठिनाइ भइसक्यो । नागरिकलाई जुनै तन्त्र आए पनि उस्तै रहेछ । बस गणतन्त्रका नाममा भएको यो अन्याय हेरेर बस्न मनले मान्दैन । तर पनि बाध्यताहरुले थिचेको एक परदेशी देश चलाउनेको यस्तै प्रवृत्ति हेरेर बाँचिरहेको छ । सुन्दर भविष्यको कल्पना गरिरहेको छ । 

1 Comments

  • prem timsina

    Sept. 18, 2020, 12:28 p.m.

    राम्रो लेख मलाई पनि चित्त बुज्यो यस्तो कुरा त म जस्तो सामन्य ब्याति लाई होइन नेताको घैटोमा घाम लाग्नु पर्ने हो

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

भारत, चीनलगायत ब्रिक्स राष्ट्रलाई ट्रम्पकाे चेतावनी– ‘डलरको विकल्प खोजे शतप्रतिशत कर लगाउँछु’

२

काेशीका तत्कालीन मन्त्री अधिकारीलाई मुद्दा नचलाउने निर्णयविरुद्ध सर्वाेच्चमा परेकाे रिट दरपीठ

३

अमेरिकाले ताइवानलाई हतियार बेच्ने प्रस्ताव स्वीकृत गरेकोमा चीनको कडा आपत्ति

४

६ वटा देशमा एचआईभी सङ्क्रमण एक सय प्रतिशतले वृद्धि

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

सीप नसिकी विदेश जाँदा पछुतो भयो, अब त बिना सीप जान्न भो

विदेशको काम, सीप भए हुन्छ सुरक्षा र राम्रो दाम

मेरो कथा मेरो भोगाई